Tot voor kort had ik nog nooit van het woord limerence gehoord. Het kwam voorbij in een podcast terwijl ik de was stond te vouwen — zo’n onverwacht moment waarop iets kleins ineens een snaar raakt. Ze hadden het over dat intens verlangen naar iemand, die bijna duizelingwekkende verliefdheid waarbij je eindeloos gesprekken in je hoofd herhaalt, je bijna een hartstilstand krijgt als je de persoon in kwestie tegenkomt en elk klein gebaar overinterpreteert. Ik dacht: dit herken ik.
Kalverliefde of iets anders?
In mijn tienerjaren was er een jongen die mijn wereld op z’n kop zette. Als ik hem in de schoolgang tegenkwam, leek de tijd stil te staan en voelde ik mijn hart bonzen alsof het uit mijn borst wilde springen. We spraken nauwelijks, maar ik fantaseerde urenlang over hoe het zou zijn als we samen waren. Achteraf besef ik dat het veel meer was dan een gewone crush. Het was bijna obsessief, overweldigend. Dat moet mijn eerste ervaring met limerence zijn geweest. Of is het gewoon wat wij in Nederland ‘kalverliefde’ noemen. Volgens mij ligt het er dicht tegenaan. Ik dook even in de materie. Lees maar eens verder. Herken je het?
Wat is limerence?
Limerence is een psychologische staat van intense, vaak eenzijdige romantische obsessie. Het draait niet alleen om verlangen, maar om een diep emotioneel afhankelijk zijn van iemand anders — meestal iemand die jouw gevoelens niet of nauwelijks beantwoordt.
De term limerence werd in de jaren zeventig bedacht door psycholoog Dorothy Tennov, die het verschil onderzocht tussen gezonde liefde en wat zij zag als een vorm van emotionele verslaving. Je kiest er niet voor om in limerence te raken; het overkomt je (net zoals verliefdheid). De ander wordt het middelpunt van je emotionele wereld. Je stemming schommelt op basis van hun aandacht — of het gebrek daaraan. En wat het zo verwarrend maakt: het voelt vaak alsof je verliefd bent, terwijl het in werkelijkheid iets heel anders is.
Herkenbare signalen
Veel mensen maken dit minstens één keer in hun leven mee. Het begint vaak met een ‘klik’, een moment van connectie — en vanaf daar neemt je fantasie het over. Mensen die limerence ervaren, hebben vaak de neiging om:
- Obsessief aan de ander te denken (soms uren per dag)
- De ander te idealiseren en gebreken te negeren
- Constant op zoek te zijn naar bevestiging of aandacht
- Hevige emoties te voelen na interacties (positief of negatief)
- Moeite te hebben met concentreren of slapen
- Zich angstig of euforisch te voelen bij gedachten aan de ander
Het kan ook binnen relaties ontstaan, bijvoorbeeld in het beginstadium van daten. De één zit dan in een emotionele achtbaan, terwijl de ander het veel luchtiger ziet — wat tot pijnlijke misverstanden kan leiden.
Limerence versus liefde / verliefdheid
Hoewel limerence intens en romantisch aanvoelt, is het niet hetzelfde als verliefdheid of liefde. Verliefdheid is het begin van iets dat kan uitgroeien tot liefde: een warme, opwindende fase waarin je iemand beter leert kennen en waarin er sprake is van wederzijdse interesse. Het is intens, maar meestal ook luchtig, speels en verbonden met de realiteit. Liefde is iets wat groeit, gebaseerd op wederzijds respect, vertrouwen en realistische verwachtingen. Limerence daarentegen voedt je onzekerheid en is gebaseerd op fantasie. Het is een obsessieve vorm van verliefdheid die zich vooral in je hoofd afspeelt. Je raakt emotioneel afhankelijk van de ander, idealiseert die persoon, en je stemming hangt sterk af van hun aandacht of afwijzing — ook als die gevoelens niet wederzijds zijn. Kort gezegd: verliefdheid kan het begin zijn van iets echts, van echte liefde, terwijl limerence vooral draait om verlangen, onzekerheid en fantasie.
Je wordt niet verliefd op wie de ander is, maar op wat jij denkt dat diegene zou kunnen zijn. Het is een projectie van je eigen verlangens, hoop en soms onverwerkte emoties. En dat maakt het verslavend — die highs en lows voelen bijna als een emotionele drug.
Hoe kom je eraf?
Het goede nieuws: limerence is niet blijvend. Het ebt meestal weg, vooral als de illusie doorbroken wordt of wanneer je bewust kiest voor zelfzorg en realiteit. Inzien dat je gevoelens voortkomen uit een psychologisch patroon — en niet per se uit “echte liefde” — kan enorm verhelderend zijn.
Gezonde liefde hoort geen chaos te zijn. Het hoort je niet onzeker te maken over jezelf. Limerence kan een wake-up call zijn: een uitnodiging om bij jezelf naar binnen te kijken, om fantasie van werkelijkheid te onderscheiden, en om terug te keren naar je eigen waarde.
Soms voelt iets als liefde, terwijl het eigenlijk een spiegel is — eentje die onze diepste verlangens weerspiegelt. En dat is oké. Het herkennen ervan is de eerste stap naar relaties — en een leven — die écht, stabiel en vervullend zijn.
Klik hier voor relatietips voor de heren op ADVERSUS
