Als 2025 ons iets heeft geleerd, is het dat eten niet langer alleen draait om voeding – het is identiteit, welzijn, plezier en rebellie op één bord. In 2026 zullen onze keukens, cafés en diners bewuster, expressiever en paradoxaal genoeg relaxter aanvoelen. We vertellen je meer over de voedseltrends voor 2026.
Gezond comfort food
In 2026 wordt voeding intuïtiever; niet alleen ons lichaam maar ook onze geest komt aan zijn trekken. Strikte eetregels verdwijnen en maken plaats voor een benadering die het lichaam op een warme, troostende manier voedt, zonder schuldgevoel.
Vezelrijke maaltijden – denk aan linzen- en geroosterde groentebowls, witlofsalades met citrus, of havermout met zaden en gestoofd fruit – worden dagelijkse favorieten. Gefermenteerde lekkernijen zoals kimchi in rijst, kefir in smoothies en zuurdesembrood zijn rijk van smaak en tegelijkertijd oergezond. Langzaam bereide gerechten (slow food), zoals langzaam gegaarde soepen, congee of zacht gestoofde groenten, bieden comfort maar ook een zekere luxe.
Koken met mineralen
Een trend die in opkomst is: mineraalrijk koken. Dit gaat verder dan gezond eten; het is een manier om gerechten diepte, complexiteit en een natuurlijke rijkdom te geven. Door bewust ingrediënten te kiezen die rijk zijn aan mineralen worden gerechten voedzaam en smaakvol.
Voorbeelden van mineraalrijke ingrediënten en toepassingen:
- Zeewierbouillons: een zilte, umami-rijke basis voor soepen of stoofschotels
- Lichte botten- of groentebouillons: langzaam getrokken voor maximale smaak en mineralen
- Tahin en andere sesampasta’s: zorgen voor een nootachtige smaak en calcium
- Ongeraffineerd zout: van Himalaya- tot keltisch zeezout, dat niet alleen zoutheid, maar ook mineralen toevoegt
Het idee is om eten een ‘body’ te geven zonder zware sauzen of overdaad. Een simpel gestoofd gerecht met een vleugje zeewierbouillon of een lichte groentebouillon krijgt ineens diepgang die zowel lichaam als smaakpapillen voedt. Minerale gerechten voelen luxueus, maar ook volledig natuurlijk en geaard – een trend die gezondheid en stijl moeiteloos combineert.
Eenvoud als nieuw statussymbool
Luxe is in 2026 stiller en ingetogener (denk ook aan het quiet luxury concept in de mode). Korte ingrediëntenlijsten en perfecte sourcing maken elk gerecht van een geraffineerde verfijndheid. Elk ingrediënt is zorgvuldig geselecteerd op kwaliteit, herkomst en duurzaamheid. Het gaat om groenten van lokale telers, fruit van seizoensgebonden oogsten, handgeplukte kruiden en oliën van kleine, ambachtelijke producenten. Zo wordt elk element op het bord een verhaal van vakmanschap en authenticiteit.
Een perfecte tomaat met olijfolie en vlokken zeezout, warm brood dat je met de hand breekt, of fruit dat precies zo wordt geserveerd zoals het is – niets meer, niets minder. Elk ingrediënt straalt kwaliteit uit en draagt bij aan een maaltijd die moeiteloos chic aanvoelt. In 2026 is eenvoud de ultieme luxe.
Plant-forward, niet plant-beperkt
Plantaardig eten wordt in 2026 eleganter, maar geeft ook meer voldoening. De focus verschuift van wat ontbreekt naar wat diep bevredigend is. Centraal staat umami, vaak het ‘vijfde smaakgevoel’ genoemd. In tegenstelling tot zoet, zout, zuur of bitter is umami een hartige, rijke smaak die voedsel een volle, bevredigende sensatie geeft – denk aan de diepte van een langzaam gegaarde champignonragout of een perfect gerijpte tomatensaus. Het is de smaak die plantaardige gerechten hartig doet aanvoelen, zelfs zonder vlees.
Umami komt van nature voor in champignons, tomaten, soja, miso, zeewier, gerijpte kazen en langzaam gegaarde groenten. Het is het geheim van plantaardige maaltijden die luxueus en vol van smaak zijn, zonder zwaar te voelen. Denk aan miso-geglazuurde aubergine, geroosterde shiitake-paddenstoelen die bijna vleesachtig smaken, tomatenconfit op een bedje van granen, of bouillons op basis van kombu-zeewier en gedroogde paddenstoelen – elke hap gelaagd met die hartige rijkdom.
Plantaardig eten wordt luxueus en vol smaak, terwijl vlees slechts sporadisch en doelbewust wordt ingezet.
Vlees verdwijnt niet volledig – het wordt sporadisch en doelbewust ingezet, waardoor groenten de hoofdrol spelen. Door in te zetten op umami bewijzen chefs en thuiskoks dat voldoening, diepe smaak en luxe volledig uit groenten, peulvruchten en granen kan komen.
Hyper-regionale wereldsmaken
In 2026 voelen brede culinaire labels – Aziatisch, Mediterraan of Latijns-Amerikaans – verouderd aan. Diners en thuiskoks verlangen naar specificiteit, naar de smaak van plaats, verhaal en traditie achter elk gerecht. Menukaarten verwijzen naar dorpen, kusten en familierecepten, en leggen de intieme oorsprong van ingrediënten en technieken bloot.
Een enkele specerijenmix kan je meenemen naar een klein dorpje in Gujarat; een regionale fermentatie doet denken aan een Japans kustdorp; een traditionele saus vertelt het verhaal van oma’s zondagse ritueel. Denk aan Vietnamese bánh xèo – een hartige Vietnamese rijstpannekoek – precies zoals families in Hué het maken, Siciliaanse caponata, een stoofschotel van meestal aubergines, met lokale rozijnen en pijnboompitten, of Ethiopische injera – luchtig, lichtzure teff-brood – geserveerd met een stoofschotel met berbere-kruiden (peper, koriander, knoflook, gember, ui, nootmuskaat, kruidnagel, cayennepeper, fenegriek, kardemom).
Deze gerechten zijn niet alleen smaken – ze zijn verhalen, elke hap vol geschiedenis, geografie en cultuur. De nadruk ligt op authenticiteit zonder pretentie. Chefs vieren unieke ingrediënten – kustzout, erfgoedgranen of lokale chili’s – en technieken die generatieslang zijn verfijnd. Deze aanpak verplaatst de wereldkeuken weg van trendgevoelige fusion en naar eerlijke verhalen, waardoor eten een meeslepende, bijna literaire ervaring wordt.
Door de lens te versmallen van continenten naar regio’s en van regio’s naar families, maken hyper-regionale wereldsmaken van elke maaltijd een ontdekking – verfijnd, verankerd en diep persoonlijk.
Textuur is het ultieme ingrediënt
Smaak alleen is niet genoeg. Knapperige granen ontmoeten romige dressings, zijdezachte soepen worden afgemaakt met knapperige toppings, en taai brood contrasteert met zachte vullingen. Textuur transformeert eenvoudige maaltijden tot zintuiglijke ervaringen.
Persoonlijk eten, gedreven door intuïtie
Eten wordt een reflectie van stemming, seizoen en lichaamsbewustzijn. De ene dag vraagt om voedzame bowls en warme bouillons; de andere dag om frisse salades en rauwe crunch. Eten voelt responsief, romantisch en weer persoonlijk.
